مویایی تیت پرک بله قلم تو
ده ایی آغیل نیه الی هیچ کس رقم تو
شنیدوم از گرد وبر ، میی ده ایی قول
بله هاردو چشیم جایی قدم تو
غم تو ده دل مه یه کجا کنوم یار
از بار تو شاو تا صبح چقرا کنوم یار
ده بیداری ده خاو میوم ده رد تو
جاگه پایائ تو تماشا کنوم یار
آر جئ بشوم دلم ده جاغوریه
توتئه جیگر مه بهسودی پریهٌ
فدائ زرهٌّ خا کهائ بامیان
امو جاها که پک هزاره گیه
تمام وقت ده مغز دل مه استی
منئه چیما منه آغیل مه استی
قیرو موکشه درو بانی تو الئ
بمو خدا نوری منزل مه استی
گلی خوش رنگ گولیستو یه دیده
گلی جوغاس آزریستو یه دیده
سیمائ نوربند شی خورشید وریه
استیره آسمو چیمائی دیده
ازی آِغیل الئ اُگیل تو میوُم
پیشی آته آبیت منزل تو میوُم
بلدی خواستگاری ده رسم آزره
گُفتن نه حرام ده دل تو میُوم
خودمه اينجي دل مه ده (جاغوري)يه
(بوسيد) و(قووغ زار) و(ماجري) يه
(غوجور)و(سه پايه گردو)و(لومو)
(زيرك)، (داود)، (حوتقل) و(انگوري) يه
غم تو ده دل خو مه نگاه کونوم یار
تو ره ده اسیمو پیدا کونوم یار
ستاره از گلی رویت میشرمه
توره خورشید و ماه صدا کونوم یار
کشکی مه گولکائ مو تو بودوم
تمام وخت بغل روی تو بودوم
وختی پیچهٌ خوره شانه موکدی
مره ایشته بلی داموئ تو بودوم
روزا پیش خانه پیتیو موکونی
پشت خوره خن سونی افتیو موکونی
پیشی روی سفید و نازکگ خو
شینگی لچک خو لکه تیو موکونی
کشکی مه صاجیق خوش بوی توبودوم
تمام وخت تائ دندوئی تو بودوم
یگو وختا مره بو غوند موکدی
دمو لازه بلی زیبوئ تو بودوم
شاوا ماتل تویوم تو خاو موکونی
دلمه مونتی کده جو جو موکونی
وادی نمازی صوب که بیخ تو میوم
دمو نازای خو دیل مه آو مو کو نی
کشکی رنگی لباو روی تو بودی
یا که سورمه چیم و ابروی تو بودی
بلدی نوربندی ات دائیم ده فرمو
منئه دستکول سری بازوی تو بودی
وختی پیچای خوره که تو مو کونی
دل مه بیر یوُ کده الوَ مو کونی
تا دان خو پیش کده قچر تو میلوم
بانه خوره بچی ده شو مو کونی
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
